Ακαταμάχητη Αφροδίτη (Mighty Aphrodite, 1995)

Δεν αστειεύεται. Ακαταμάχητη…
-MIGHTY MINNIE: Έχοντας εγκαταλείψει το έντονο στοχαστικό υπόβαθρο από την περίοδο του ειρωνικά καυστικού Σφαίρες Πάνω από το Μπρόντγουεϊ του 1994, ο Woody Allen αφιερώνει το συγγραφικό του ταλέντο στη γνήσια κωμωδία, συρράπτοντας ουσιαστικά όλα τα κομμάτια της πλοκής επάνω στις προσωπικές –και γνώριμες- υπαρξιακές του ανησυχίες. Με φωτεινότερες αναλαμπές της τελευταίας δημιουργικής του περιόδου τα Ακαταμάχητη Αφροδίτη και Διαλύοντας τον Χάρι, ο Allen μοιάζει περισσότερο απασχολημένος με τη σεναριακή συνοχή και επιδραστικότητα από κάθε άλλη φορά, παρουσιάζοντας πραγματικά ενδιαφέρουσες ιδέες επάνω στις οποίες χτίζει τον σκελετό των δημιουργιών του:

Η πλοκή έρχεται στο προσκήνιο παραμερίζοντας τους μονολόγους διαλογισμού που χαρακτήριζαν τη «νεανική» συγγραφική του εποχή, με τις φυσιολογικές Αλλενικές νευρώσεις να στολίζουν φευγαλέα τα καρέ, χωρίς ωστόσο να τα εμποτίζουν. Στην Ακαταμάχητη Αφροδίτη, η κωμική υπόσταση δομείται επάνω στην παράταιρη σχέση του αθλητικογράφου Lenny Weinrib (Woody Allen) και μιας πορνοστάρ (Mira Sorvino) που παραδόξως είναι και η μητέρα του υιοθετημένου του γιου. Διαθέτοντας τη φωνή της… Minnie Mouse και ένα στόμα - οχετό σεξουαλικών περιγραφών και αφελούς αναίδειας, ο ρόλος της πνευματικά ανεπαρκούς Linda Ash (ή… Judie Cum αν προτιμάτε) μονοπωλεί το φιλμικό ενδιαφέρον, υποχρεώνοντας τον θεατή μετά το πρωταρχικό σοκ σε ευλαβική σιωπή προς χάριν των απίστευτων μαργαριταριών που εκστομίζει.

-PARENTAL ADVISORY: Παραδόξως, η ταινία δεν πέρασε από κόφτη λογοκρισίας μα ούτε και παρασημοφορήθηκε με την ένδειξη του ακατάλληλου, παρά το ότι ακόμη και το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου που καρπώθηκε η Sorvino ωχριά μπροστά σε ατάκες όπως «ΟΚ, είχα έναν τύπο να με πηδά από πίσω και δύο τύπους ντυμένους μπάτσους μέσα στο στόμα μου, και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν “Μου αρέσει η ηθοποιία, θέλω να σπουδάσω”»… Τραγική ειρωνεία για έναν σκηνοθέτη που προκαλεί πλήθη και κριτικούς επί σαράντα χρόνια με τα σενάριά του έχοντας αποσπάσει μόλις δύο αγαλματίδια (για τα Νευρικός Εραστής και Η Χάνα και οι Αδελφές της), να παρακολουθεί την αρπαγή της δόξας του από τη χυδαιότερη καρικατούρα που έχει γεννήσει ποτέ η φαντασία του. Άλλη μια απόδειξη ότι συχνά η ζωή συμπορεύεται πιασμένη από το χέρι με την τέχνη, μιας και τόσο το τραγικό όσο και το ειρωνικό διατηρούν πρωτεύοντα ρόλο στο φιλμ. Η αρχαιοελληνική χορωδία που όχι απλά ανοίγει τη σκηνή αλλά και της οποίας μέλη περιφέρονται στον μελλοντικό χρόνο δράσης ως ενσαρκωμένες φωνές της συνείδησης, είναι αυτή που ουσιαστικά διατηρεί το νοηματικό υπόβαθρο των επί οθόνης πεπραγμένων, επιφυλάσσοντας για τους ήρωες εκτός από επιρροές σύμφωνα με τις δομές του Αρχαίου Ελληνικού δράματος –μήνι, θεία δίκη, λύτρωση- και την καταλυτική παρέμβαση του από μηχανής θεού στο κλείσιμο της ιστορίας. Ένας στην κυριολεξία από μηχανής θεός, που τελικά θα διατηρήσει την κατάσταση σε εύθυμα επίπεδα, μιας και –ας μην ξεχνιόμαστε- πρόκειται για κωμωδία και μάλιστα από τις φωτεινότερες που έχει αποτυπώσει ποτέ ο Allen στο πανί. Μπορεί οι Μικροαπατεώνες, η Κατάρα του Πράσινου Σκορπιού και το Hollywood Ending να αιωρούνται στα ίδια ανάλαφρα χνάρια που πρωτουιοθέτησε ο σκηνοθέτης με την Ακαταμάχητη Αφροδίτη, δεν μπόρεσαν ωστόσο να κλέψουν από τη λάμψη της ευφυΐας της μα ούτε και από τη γοητευτική αμαρτία των διαλόγων της. Και έτσι αυτή έμεινε το μοναδικό δείγμα από την πρόσφατη δημιουργική περίοδο του Allen που δικαιωματικά μπορεί να υπερηφανεύεται για την αλήθεια του τίτλου της: Ακαταμάχητη…

-ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ: Χορωδία (αναφερόμενη στον Οιδίποδα): «Να ένας άντρας που σκότωσε τον πατέρα του και πλάγιασε με τη μητέρα του» - Ιοκάστη (Ολυμπία Δουκάκη): «Δεν τολμώ να σας πω πως θα αποκαλούσαν το γιο μου στο Harlem…»

-2½ ΓΑΜΟΙ:

1) O Allen σε τρελά συγγραφικά κέφια. «Ο Αχιλλέας είχε μόνο την Αχίλλειο πτέρνα, εγώ έχω ολόκληρο Αχίλλειο σώμα…» Κολασμένες ατάκες.

2) Η Μίνι Μάους με τεράστια στήθη και πρωταγωνίστρια στις «Φιλήδονες Τρύπες»; Ευτυχώς ο Walt Disney αναπαύεται με ασφάλεια εν ειρήνη…

+½) Η Helena Bonham Carter στον πιο εκνευριστικά ψυχρό και σπαστικό ρόλο της καριέρας της. Και με τον γλοιωδέστερο των παράνομων εραστών. Γιατί εξακολουθούμε και τη λατρεύουμε; Μυστήριο…

-ΚΑΙ 1½ ΚΗΔΕΙΑ:

1) Αν και μας λείπουν οι Εβραίοι, οι ψυχολόγοι, οι σκηνοθέτες, η θρησκεία. Αν δεν πρωταγωνιστούσε, θα μπερδευόμασταν…

+½) Απαίσια εμπειρία: Να το παρακολουθείς στο σινεμά δίπλα σε μια οικογένεια με μικρό παιδί. Και να βλέπεις τον τρόμο στα μάτια τους. Διαβάστε και κανένα preview γαμώτο, μου χαλάσατε την προβολή…

Βαθμολογία:  (9/10)