Τρέξε Λόλα, τρέξε (Lola rennt, 1998)

Παίζοντας τις προάλλες ένα ανόητο –μα διασκεδαστικό- σινεπαιχνίδι με μια φευγάτη παρέα εν ώρα φραπεδοκατάνυξης, αναζητούσαμε αντιστοιχίες μεταξύ αυτοκινήτων και κινηματογραφικών ταινιών. Η απόλυτη ομοφωνία σε πρώτη και τελευταία θέση. Και δεν είχαν άδικο: Αν Yugo με νοθευμένη βενζίνη κυκλοφορεί το Βλεμμα του Οδυσσεα, η ταινία του Tom Tykwer βάζει τη Λόλα της πίσω από το βολάν μιας Lamborghini με πειραγμένα φρένα.

Στα πιο σπιντάτα 80 λεπτά φιλμικής διάρκειας που έχουν εκτροχιαστεί ποτέ στο πανί, η Franka Potente ξεποδαριάζεται στο τρέξιμο σε αναζήτηση 100 χιλιάδων μάρκων που θα σώσουν το τομάρι του αγοριού της (Moritz Bleibtreu) από τα χέρια του υποκόσμου. Και ο Tykwer δεν θα την αφήσει έρμαιο μιας στείρας απεικόνισης: Εξαντλώντας τη φαντασία στα άκρα, σκηνές καρτούν, flash forward στις ζωές τυχαίων περαστικών, κάμερες χειρός, εναέρια πλάνα, ταχύτατα traveling στους δρόμους του Βερολίνου εναλλάσσονται με δεξιοτεχνία υπό τους αγχωτικούς techno ήχους του soundtrack, σε ένα φιλμικό παιχνίδι που δεν γνωρίζει όρια: Στο μισάωρο τα πάντα έχουν τελειώσει, μα οι ανυπότακτοι κινηματογραφικοί κανόνες επιτρέπουν κάθε είδους εικονική μαγεία: Δανειζόμενος το τηλεκοντρόλ του Michael Haneke από τα Παραξενα Παιχνιδια, γυρίζει το χρόνο πίσω στην αρχή επιτρέποντας στην ηρωίδα του να καθυστερήσει μερικά δευτερόλεπτα. Και όλα αλλάζουν. Σε ένα παιχνίδι συσχετισμών ανάμεσα στο χρόνο και την επίδραση στο τυχαίο της ζωής, η πλοκή και τα δεδομένα αλλάζουν καθώς το υλικό σύμπαν διατηρείται αναλλοίωτο. Και ως θεατές ερχόμαστε ασυναίσθητα στη θέση της Λόλας, ανάμεσα σε απορίες που ξεκινούν με ένα «Τι θα γινόταν αν…» και έχουν κάτω από το φακό του μικροσκοπίου τους σημαντικές αποφάσεις και γεγονότα της δικής μας ζωής. Όλ’ αυτά όμως μετά την προβολή. Γιατί ως το τέλος της, οι φρενήρεις ρυθμοί και οι πρωτότυπες εμπνεύσεις παρασύρουν στον ίλιγγό τους κάθε νοητική διεργασία, πλάι πλάι με τη Λόλα που τρέχει… Και τρέχει…

- ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ… Κύριος Schuster (Armin Rhode): «Η μπάλα ποδοσφαίρου είναι στρογγυλή. Το παιχνίδι διαρκεί 90 λεπτά. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς υποθετικά. Φύγαμε!»

- ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ… μα περισσότερο τα μικρά φιλμάκια με τις ζωές των τυχαίων περαστικών που μεταβάλλονται καθώς αλλάζουν οι ιστορίες, η ψυχεδελική κινηματογράφηση του Tykwer, η hype αίσθηση που προκαλεί ο ανεξέλεγκτος ρυθμός και το παιχνίδι εντοπισμού των λεπτομερειών από ιστορία σε ιστορία.

- ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ… λόγω της μικρής διάρκειας που εξαιτίας της ταχύτητας της ταινίας μοιάζει να είναι λιγότερη από ώρα.

- ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ… η απόλυτη techno –σε ρυθμούς- κινηματογραφική εμπειρία >>  (9/10)