-ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ JACOB SINGER: Βυθισμενο σε ενα ταξιδι αναμεσα στη σκοτεινη πλευρα του μυαλου και την πραγματικοτητα, ακροβατωντας χρονικα μεταξυ του παροντος και του πολεμου του Βιετναμ, το φιλμ του Adrian Lyne ορθωνεται ως αντιφατικο στιγμα αναμεσα στην ερωτικη φιλμογραφια του σκηνοθετη. Με την οσμη τις δαφνες των Εννιαμισι Εβδομαδων και της «Ανηθικης Προτασης» ακομη νωπη, ο Lyne κανει στροφη 180 μοιρων, μετατρεποντας το σεναριο του Bruce Joel Rubin σε ενα εφιαλτικο ταξιδι στα μονοπατια του νου, καλωντας το θεατη να αποφασισει αν τα διαδραματιζομενα επι της οθονης ειναι αληθινα η απλα ασυναρτητες εικονες ενος κακου ονειρου.
Ο Jacob Singer καταδιωκεται απο σκληρα στιγμιοτυπα του παρελθοντος. Απροσωποι διωκτες, εκκωφαντικες φωνες, ασυναρτητες φωτογραφιες απο το πεδιο της μαχης, διαδρομοι νοσοκομειων πλημμυρισμενοι με αιμα και εντοσθια και η λυτρωτικη φιγουρα του αδικοχαμενου του γιου στροβιλιζονται στο κεφαλι του, οδηγωντας τον σε στιγμιαιες, επωδυνες ψυχωτικες κρισεις. Ειναι ολα αυτα αποτελεσματα καποιου στρατιωτικου φαρμακευτικου πειραματος στο οποιο αυτος και οι συμπολεμιστες του παραδοθηκαν ως αβουλα πειραματοζωα; Πως κλεινουν τα κενα μνημης εκεινης της εφιαλτικης ημερας στο πεδιο της μαχης, τι συνεβη και αποσυρθηκαν, γιατι δεν μπορει να θυμηθει; Με μονα στοιχεια τα ιχνη μιας πραγματικοτητας που παρουσιαζεται με εκλαμψεις διαυγειας για να χαθει ξανα στο σκοταδι της ληθης, ο Jacob προσπαθει να ξετυλιξει το κουβαρι της αληθειας.
-ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΣΚΑΛΑΣ: Στην ακροβατουσα ψυχοσυνθεση του, ο Tim Robbins βρισκει το υπεδαφος να στηριξει πιθανα την κορυφαια του ερμηνεια στον πρωτο σημαντικο πρωταγωνιστικο ρολο της καριερας του, αντιμετωπιζοντας τον χαρακτηρα του με την ιδια εσωτερικη ενταση του The Shawshank Redemption - Η τελευταια Εξοδος Ριτα Χεϊγουορθ που παρακαμπτει τις ερμηνευτικες ακροτητες. Η ολη δυναμη της ταινιας ωστοσο κρυβεται πισω απο την ιδια την ιστορια, αινιγματικη και σκοτεινη ως το λυτρωτικα ολολευκο της κλεισιμο, παντρευει με ανεση το θριλερ με το δραμα, με τα flashback να προσθετουν μικρες σταγονες εφιαλτη ως στιγμες διαυγειας στο θολο αφηγηματικο τοπιο. Ο Lyne αποδεικνυεται μαεστρος των εικονων και τελειος ενορχηστρωτης ενος σεναριου που επι χρονια περιφεροταν μεταξυ των γραφειων των studio ως δυσκατεργαστο διαμαντι του οποιου κανεις δεν τολμουσε να αναλαβει την ευθυνη. Ενα ταξιδι στα αδυτα του μυαλου και της παρανοιας, μια αξεχαστη βιωματικη εμπειρια. Στα αξιοσημειωτα, η πρωτη εμφανιση του Macaulay Culkin στο πανι στο ρολο του νεκρου γιου, ως τελεια αναπαρασταση μιας αγγελικης φιγουρας, αγνης, ασπιλης, καθαριας, μοναδικος τονος αντιθεσης σε μια πραγματικοτητα κιβδηλη και βρωμικη.
2½ ΓΑΜΟΙ:
1) Εγκεφαλικη, μυστηριωδης, σκοτεινη, μοναδικη…
2) Η καλυτερη ερμηνεια του Robbins.
+½) Is it real or just a fantasy?
ΚΑΙ 1½ ΚΗΔΕΙΑ:
1) Adrian Lyne χωρις γυμνο; Ημαρτον…
+½) Για σας η εννοια «εξυπνη ταινια» εχει σταματησει στον Εξολοθρευτη. Απο τοτε εχετε καψει φλαντζες…
στείλτο κάπου
πολυ καλο
ΑπάντησηΔιαγραφήκλασσικο της δεκαετιας πλεον