Πίσω από μια άκρως προσχηματική ιστορία –του πρώην αστυνομικού που στρέφεται στο έγκλημα για να βοηθήσει την άρρωστη γυναίκα του- ο Takeshi Kitano αφήνει να σκάσουν στην οθόνη τα Πυροτεχνήματά του: Μικρές εκρήξεις βίας που αγκαλιάζονται από μακρά διαστήματα χαράς, εκλάμψεις ωμής παράνοιας μέσα σε μια θάλασσα μαγευτικού λυρισμού, ένα φεστιβάλ χρωμάτων εικόνας και ήχου που διακόπτεται απότομα από αναπάντεχες στιγμές γνήσιου σοκ. Παίζοντας μαζί μας ένα ύπουλο παιχνίδι του νου πίσω από την ασυγκίνητη, αμίλητη, σχεδόν κατατονική προσωπογραφία του κεντρικού χαρακτήρα, εισβάλλει στο ψυχικό του σύμπαν που πάλλεται ανάμεσα στο γιν και το γιανγκ σε μια ασυμμετρία συναισθημάτων που μεταδίδεται και στο θεατή.
Η παρουσίασή του μέσα από ένα χωνευτήρι επιρροών που κραματοποιεί δυτικές μορφές κινηματογράφησης –από την περιπέτεια, στο θρίλερ και το ψυχολογικό δράμα- μαζί με άκρως ανατολικές φόρμες εικονοπλασίας –φέρνοντας στο νου τα Όνειρα του Akira Kurosawa-, σχηματοποιεί ένα πρωτόγνωρα εντυπωσιακό μόρφωμα για τον σύγχρονο θεατή-κοινωνό της Ευρωαμερικάνικης τέχνης: Μια ιερή τελετουργία βουβής ψυχικής αποδόμησης που ολοκληρώνεται μέσα σε συναισθηματική Αποκάλυψη.
- ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ… μα περισσότερο η αμίλητη, φαινομενικά πράα φιγούρα του πρώην αστυνόμου Nishi (Takeshi Kitano) που πυροδοτείται στιγμιαία σε αναπάντεχες εκρήξεις βίας, η λυρική εικονογράφηση της κάμερας του Kitano, η αιθέρια μουσική του Joe Hisaishi καθώς και το ασυνήθιστο, αργό, τελετουργικό βλέμμα του σκηνοθέτη στον ψυχισμό του ήρωά του.
- ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ… εξαιτίας του ότι το ασύνηθες θέαμα απέτρεψε πολλούς από το να γίνουν οι κοινωνοί μιας γνήσιας κινηματογραφικής μυσταγωγίας.
στείλτο κάπου
super
ΑπάντησηΔιαγραφήη καλυτερη του kitano
ευγε!!!