8/5/10

Ο Νονός, Μέρος 2ο (The Godfather - Part II, 1975)

Η δεκαετία του ’70, ποιοτικά μια από τις παραγωγικότερες του Αμερικάνικου κινηματογράφου, σημαδεύτηκε από την άνοδο μεγάλων ηθοποιών μα κυρίως σπουδαίων σκηνοθετών. Ωστόσο, ίσως να μην ήταν καθόλου παράτολμο να την κατονομάσει κανείς ως τη δεκαετία του
Francis Ford Coppola. Με τους δύο εξαιρετικούς Νονούς, το συνταρακτικό Αποκαλυψη Τωρα και τη Χιτσκοκική Συνομιλια, ο Αμερικανός σκηνοθέτης αξιοκρατικά ανήλθε στο βάθρο των κορυφαίων κινηματογραφιστών που έχει αναδείξει η 7η τέχνη. Η συχνά απόκοσμη αισθητική, η ψυχογραφική μελέτη των χαρακτήρων, η απελευθερωτικά καινοτόμος εικονοπλασία, αποτυπώθηκαν ως βασικά δομικά χαρακτηριστικά των έργων του, τα οποία όχι μόνο αναγνωρίστηκαν ποιοτικά την εποχή που κυκλοφόρησαν, αλλά κατόρθωσαν να αντέξουν το πέρασμα του χρόνου αποδεικνύοντας τη διαχρονική τους αξία.

Ονειρα (Yume, 1990)

Ένα αγόρι παρακολουθεί τη γαμήλια πομπή των αλεπούδων που λαμβάνει χώρα μόνο όταν συνυπάρχουν ήλιος και βροχή. Εξήντα ζωντανές κούκλες διαδηλώνουν σε μια πλαγιά για το κόψιμο των αγαπημένων τους ροδακινιών. Η φανταστική συνάντηση ενός γέρου με τον Van Gogh (τον οποίο υποδύεται ο Martin Scorsese). Μια μεραρχία νεκρών στρατιωτών διαβαίνει ένα σκοτεινό τούνελ. Πόλεμος και πυρηνική καταστροφή. Τα εκθαμβωτικά χρώματα της φύσης. Οκτώ οράματα απαράμιλλης ομορφιάς και αφηγηματικής δύναμης σφραγίζουν με εικόνες που κόβουν την ανάσα την οικουμενική ελεγεία του Akira Kurosawa.