Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία (Trois Couleurs: Bleu, 1993)

Μπλε. Η Ελευθερία ως ουμανιστική ιδέα όπως αποτυπώνεται στην πρώτη ρίγα της Γαλλικής σημαίας και η Ελευθερία ως ατομική διάσταση όπως την καταγράφει η εκφραστική κινηματογραφική πένα του τελευταίου σκηνοθέτη της ψυχής. Εκεί που το τέλος συναντά μια νέα αρχή, εκεί που συναισθήματα απειλούνται από αποκαλύψεις μιας στιγμής, εκεί που οι αναμνήσεις στέκουν ως τείχη αδιαπέραστα μπροστά στην ανάγκη διαφυγής, ο Krzysztof Kieslowski προσαρμόζει τη θέληση ως κλειδί και την αγάπη ως όχημα της λυτρωτικής απελευθέρωσης. Ο δρόμος της απώλειας θα γίνει το εφαλτήριο για την εσωτερική αναδόμηση της Julie (Juliette Binoche).

Έχοντας χάσει οικογένεια και παρελθόν σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα και προσπαθώντας να απαγκιστρωθεί από τον πόνο της ανακάλυψης της εξωσυζυγικής σχέσης του άντρα της, μετατρέπεται σε μια απρόσωπη και ανώνυμη παρουσία. Μια οντότητα που παλεύει να μείνει ελεύθερη από μνήμη, από συναισθήματα, από παρελθόν. «Νυνι δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μείζων δε τούτων η αγάπη» ηχεί ως απόσπασμα της ελευθερώτριας Προς Κορινθίους Επιστολής ο ύμνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο τέλος της οδύσσειάς της, επισφραγίζοντας τη δυναμική του πιο πρωτόγονου των συναισθημάτων σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης υπόστασης ως κοινωνικό ον: Η ταινία του Kieslowski πάλλεται μέσα στην έννοιά της άλλοτε σε επίπεδο οικουμενικό και άλλοτε βαθιά προσωπικό, αντανακλώντας στο πρόσωπο της Julie την πάλη ανάμεσα στην ασημαντότητα της ύπαρξης ως τη συνειδητοποίηση και τη λατρεία της μοναδικότητας. Μέσα από αυτή, ζωή και θάνατος, πόνος και λύτρωση, άρνηση και επιθυμία μοιάζουν να διαχωρίζονται από μια λεπτότατη γραμμή, επάνω στην οποία ο σκηνοθέτης υφαίνει για την ηρωίδα του άλλο ένα παιχνίδι άψογα δομημένο επάνω στις αντικρουόμενες αρχές της θέλησης και του τυχαίου. Όπως και στη Διπλή Ζωή της Βερόνικα, η πορεία της μούσας του φαντάζει να εσωκλείει όλα τα περάσματα της μεγάλης διαδρομής που λέγεται ζωή, σε ένα συμπυκνωμένο από συναισθήματα ταξίδι που εν τέλει μπορεί να βιωθεί μονάχα με τα μάτια της ψυχής. Και ως ζωγράφος της, ο Kieslowski επιλέγει να την εμβαπτίσει στο μπλε, το χρώμα της ελευθερίας.

- ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ... μα ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο θαλασσοδέρνονται τα συναισθήματα στις προσωπογραφίες της Juliette Binoche, ο ηχητικός αισθησιασμός μέσα από τις νότες του Zbigniew Preisner, το ευδιάκριτο πινέλο του μεγαλύτερου Ευρωπαίου δημιουργού επάνω στα ρευστά καρέ.

- ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ... επειδή συνήθως δεν υπάρχουν λέξεις να αντιστοιχούν στα εντονότερα συναισθήματα.

- ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ... η σπουδαιότερη τριλογία του παγκόσμιου σινεμά μόλις έβαλε πλώρη >> 9,5/10 (κρατώντας το δεκάρι για το κλείσιμό της…)