Ζωντανή Μετάδοση (The Truman Show, 1998)

Ζωντανος κινηματογραφος…

-ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ: Με το Truman Show, o Peter Weir αγγιξε τα ορια του σινεμα. Τοποθετωντας τον ηρωα του (Truman Burbank) στο κεντρο ενος μικροκοσμου μεσα στον οποιο παρακολουθειται απο χιλιαδες καμερες που μεταδιδουν την εικονα του σε δισεκατομμυρια θεατες σε ολο τον πλανητη, πετυχε να αγγιξει την ουσια του κινηματογραφου, που περιγραφεται απολυτα απο το τριπτυχο: διασκεδαση, τεχνη, προβληματισμος. Ταυτοχρονα αποδεικνυει αυτο που αμετρητοι σκηνοθετες προσπαθησαν να αμφισβητησουν με τον τροπο τους ανα τους αιωνες: Το σεναριο ειναι αυτο που σφραγιζει την αξια μιας ταινιας. Και στο Truman Show, μια απλης συλληψης ιδεα απο τον Andrew Niccol μετατρεπεται σε μια ιστορια απιστευτων κοινωνικων, πολιτικων και θρησκευτικων επεκτασεων.
Ο Christof (Ed Harris) παρακολουθει το κατασκευασμα – φυλακη του απο μια σεληνιακη βαση. Ειναι απλα ενας τρελος, ιδιοφυης παραγωγος; Ειναι ο Θεος; Ειναι η συμβολικη απεικονιση της κυριαρχιας των media; Ειναι ενας κομματικος, πολιτικος, θρησκευτικος ηγετης; Ειναι η συνειδηση μας που παρακολουθει; Κατω απο εναν γιγαντιαιο θολο ζει και αναπνεει μια ολοκληρη κοινωνια. Ειναι το ποιμνιο; Ειναι τα μελη καποιας πολιτικης η θρησκευτικης καστας; Ειναι η αντανακλαση του πολιτισμενου κοσμου; Το μονο βεβαιο ειναι οτι ο Truman Burbank ειμαστε εμεις. Και ο θολος που μας περιβαλλει ολοι εκεινοι οι περιορισμοι που μας κρατουν δεσμιους μιας πραγματικοτητας που κατα βαση λατρευουμε να απεχθανομαστε. Ομως καποτε φτανει η στιγμη που αναζητουμε τη διεξοδο στην ελευθερια. Το ζητημα ειναι, φτανοντας στην πορτα, εχουμε τη δυναμη να την ανοιξουμε;

-Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΗΛΙΘΙΟΥ: Βαδιζοντας με ανεση λογω της ελευθεριας κινησεων που του εξασφαλισε το εξαιρετικης ευφυΐας σεναριο, ο Weir δημιουργει την καλυτερη ταινια των ‘90s. Χρονια μπροστα απο την εποχη της, αποπνεει μια απιστευτη αισθηση βεβαιοτητας για τον εαυτο της, επιτρεποντας στον Jim Carrey να θεσει την υπερκινητικη του προσωπικοτητα στα σωστα ερμηνευτικα πλαισια αντλωντας απο μεσα του καθε ερμηνευτικη ικμαδα που διαθετει. Ο σαχλος πρωταγωνιστης της Μασκας, του Ντετεκτιβ Ζωον, του Ηλιθιου και του Πανηλιθιου, δινει την παρασταση της ζωης του στο ρολο μιας real life τηλεοπτικη περσονας, κερδιζοντας θεατες και κριτικους. Σε μια παρασταση για εναν ρολο, ο Carrey καταβροχθιζει την ευκαιρια θετοντας την προσωπικη του σφραγιδα σε μια ταινια που το κινηματογραφικο μελλον θα την καταταξει στο υψηλοτατο βαθρο που της αρμοζει. Πραγματικα, πολυ μπροστα απο την εποχη της…

-ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ: Truman Burbank (Jim Carrey): «Καποιος να με βοηθησει, ειμαι αυθορμητος!»

-2½ ΓΑΜΟΙ:

1) Οπως και στο προηγουμενο του σεναριο για το “Gattaca”, ο Andrew Niccol μας φιλοξενει σε εναν παραδοξα εγκεφαλικο, τεχνολογικο εφιαλτη. Γιατι το σινεμα πανω απ’ ολα ειναι αφηγηση…

2) Το Truman Show αποδεικνυει περιτρανα οτι μπορει να γυριστει σινεμα συμβολισμων αμεσο, διασκεδαστικο, ζωντανο. Προς κκ. Σοκουροφ και Αγγελοπουλο: Ετσι γυριστηκε η καλυτερη ταινια της δεκαετιας. Απλα πραγματα…


+½) Ζωη σαν σε ταινια. Εκατομμυρια ματια στρεφονται επανω σου, ενω οι δρομοι εχουν ονοματα ηθοποιων… Barrymore road, Lancaster Square…

-ΚΑΙ 1½ ΚΗΔΕΙΑ:

1) «Δεχομαστε την αληθεια του κοσμου οπως μας προσφερεται…» Και ο Christof απευθυνεται σε τοιχους…

+½) “Ποτε δεν ειχες καμερα μες στο κεφαλι μου”… Μην τους βαζεις ιδεες…


Βαθμολογία: 10/10