21/8/10

Καυτή Σάρκα (Carne Tremula, 1997)

Μια ταινία, μια στροφή ωρίμανσης.

- ΜΙΑ ΑΡΧΗ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ: Και με τέτοια εναρκτήρια σεκάνς ανθολογιας δεν μπορεις παρα να μεινεις βυθισμενος για ακομη μιαμιση ωρα στον θεληματικο κοσμο του Almodovar. Αψηφωντας την απαγορευση κυκλοφοριας του Φρανκικου καθεστωτος, ενα λεωφορειο διασχιζει με φρενηρεις ρυθμους τους δρομους της Μαδριτης. Στο πισω καθισμα, μια πορνη (Penelope Cruz) γινεται φορεας του συμπαντος συμβολισμων του σκηνοθετη, φερνοντας στον κοσμο τον Victor. Και αυτη η νυχτα θα τον σημαδεψει για παντα. Οιωνος μιας επαναστασης που δεν θα αργησει να ξεσπασει, ο νεαρος με το ονομα της νικης ως παρακαταθηκη, θα συσσωρευσει μεσα του ολη την αντιδραστικοτητα του κοσμου.

Εικοσι χρονια αργοτερα, το οπλο που διεκδικει την αγαπημενη του θα τον στειλει στη φυλακη και εναν ατυχο αστυνομικο καθηλωμενο σε αναπηρικο καροτσακι. Η σκακιερα εχει στηθει, ολα τα πιονια εχουν παρει τη θεση τους και δε θα αργησει η στιγμη που θα ξανασυναντηθουν για μια νεα συγκρουση. Ως τοτε ομως, ο Almodovar περιποιειται τα τραυματα της ψυχης τους με μελιχρη συμπονια, κρυβοντας τις αδυναμιες και τους φοβους τους μεσα στο σκοταδι, συμπληρωνοντας κομματι κομματι τα θεμελια ωσπου να τους παραδωσει στο φως της αληθειας, της λυτρωσης. Οι στιγμες παθους και ερωτισμου μοιαζουν με μικρες απεγνωσμενες κραυγες για μια ελευθερια που τους στερησε η μοιρα.

-ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ, ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Αφηνοντας στην ακρη το ειρωνικο, σατιρικο του κατοπτρο, ο ισπανος σκηνοθετης αγγιζει με απαραμιλλη στοργη τους ηρωες του. Τους βαπτιζει μεσα στον ωκεανο των παθων τους και τους αφηνει ελευθερους να βιωσουν την προσωπικη τους φυλακη, χαριζοντας τους μικρες χαραμαδες ευτυχιας μονο για να τους ξαναβυθισει στη σκοτεινια των σκεψεων τους χαριζοντας μας πολυτιμα πλανα βουβων ματιων, συσπασεων αγωνιας. Ωστοσο ο Almodovar δεν παραμελει την αλεγρα καταγωγη του. Το καδρο του γεμιζει πολυχρωμες, γεματες ζωη νοτες συνοδευομενες απο την αλλοτε θαλλουσα και αλλοτε γογγυζουσα μουσικη του Alberto Iglesias. Οι ηρωες του –ο Javier Bardem που θα τεθει υποψηφιος ενος Οσκαρ για την ερμηνεια του στο Before Night Falls του Julian Schnabel το 2001, η Francesca Neri που θα εμφανιστει στο Hannibal του Ridley Scott, o Liberto Rabal- ανταποκρινονται με συναισθηματικη πληροτητα στους ρολους τους. Το τελος ειναι κοντα. Ενα ταξι κολλαει στην κινηση της νυχτερινης Μαδριτης. Στο πισω καθισμα μια γυναικα ετοιμη να φερει στον κοσμο ενα παιδι. Ειναι ηρεμη, χαμογελα. Ο οδηγος δεν ανησυχει. Η καμερα απομακρυνεται κλεινοντας το ωριμοτερο κεφαλαιο της κινηματογραφικης ιστοριας του Almodovar. Fade out.

Βαθμολογία: 8,5/10

0 ΣΧΟΛΙΑ:

ΠΕΣ ΚΑΤΙ ΚΙ ΕΣΥ…